Πολλές συζητήσεις γίνονται συχνά για το θέμα της χρήσης σχεδίων που προορίζονται για πατρόν σε κατασκευές στο νηπιαγωγείο .
-ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΕ ΠΑΤΡΟΝ;;..ΝΤΡΟΠΗ ΣΑς!!!..λένε οι μισοί ....
-ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΕΧΩ ΤΟ ΠΑΤΡΟΝ ;;...οι άλλοι μισοί.
Μα τι θα γίνει;;;; Αυτό το στοιχείο αξίζει να μας διχάζει ;;
Έσπαγα την κεφάλα μου να βρώ έναν τρόπο, ένα επιχείρημα να στηρίξω μια γνώμη δική μου .
Εγώ τα κάνω όλα κυρίες και κύριοι .Και στα παιδάκια μου αρέσει η ...μαγειρική μου .
Όλα με μέτρο ...αυτό προτείνω.Η φαντασία του παιδιού δεν έχει και δεν πρέπει να έχει όρια .
Απο την άλλη χρειάζεται να του διδάξουμε μερικές φορές σήματα και φόρμες της ζωής ώστε να το βοηθήσουμε στην όλη του προσπάθεια να γνωρίσει τον κόσμο μας .
Έχουμε αναρρωτηθεί ,γιατί τα παιδιά μας ,που ζουν στις μεγαλουπόλεις επιμένουν να ζωγραφίζουν τα σπιτάκια με κόκκινα κεραμμύδια και έμεις χαιρόμαστε οτι το καναν μόνα τους ..χωρίς παρόν!!!Είναι για κάποια, σαν να ζωγραφίζουν ένα δεινόσαυρο!!! .Ούτε και αυτόν τον έχουν δει αλλά τον κάνουν τέλεια!!!
Ο κόσμος που τα περιμένει είναι τρελός και θα πρέπει να τα διδάξουμε να τα καταφέρνουν χρησιμοποιώντας τα όποια μέσα , χωρίς όμως να χάνουν τον εαυτό τους......
Η ΠΑΣΧΑΛΙΝΗ ΜΑΣ ΚΑΡΤΟΥΛΑ
Μέθοδος της Pitsinα
- Παρέχουμε πάνω στο τραπέζι επιλογές χρωμάτων και όχι ίδιο χρώμα σε όλους...
Κάθε παιδί διαλέγει την κάρτα του.
- Ακόμα και αν έχετε λατρέψει ένα πατρόν, όπως αυτή την κοτούλα πάντα υπάρχει χώρος για ελευθερία.
Η εργασία αυτή είναι ένα παράδειγμα για να δείτε ότι μπορεί παρά το Πατρόν ,οι εργασιούλες να μην είναι ΦΑΣΟΝ,πράγμα συχνά ενοχλητικό .
Όμοιομορφία άλλωστε σε τέτοιο βαθμό δεν υπάρχει πουθενά στη φύση ...αλλά και πάλι ....είναι επιλογή σας!!
Η Pitsina έδωσε σε όλους κοινό πατρόν σε λευκό χρώμα . ΝΤΡΟΠΗ!!!!
Φρόντισε απο πριν όμως να δημιουργήσει ΕΠΙΛΟΓΕΣ!!! .
ΠΩΣ;;;
- Δημιουργήστε τραπέζια με διαφορετικά υλικά προς χρήση. Έβαλα σε ένα τραπέζι μαρκαδόρους ,στο άλλο ξυλομπογιές ,στο άλλο πινέλα, στο άλλο κέρι....κλπ.
Κάθε παιδί επέλεγε το υλικό που προτιμούσε και καθόταν στο αντίστοιχο τραπέζι ,να δουλέψει .
Σε ένα κοινό τραπέζι μπορούσαν τέλος όλοι να σερβιριστούν και κάποια κοινά υλικά πχ χόρτο αυγουλάκια,πούπουλα κλπ
ΘΑΥΜΑΣΤΕ
Αφού ολοκληρώσουν βοηθάμε τα παιδιά να γράψουν τις ευχούλες τους.
Τις αναρτούμε στο καλύτερο σημείο της τάξης μας.
Προσπαθήστε παρακαλώ να εντοπίσετε τις ίδιες κοτούλες !!!. Έιναι μάταιο!!!!! .
ΟΛΕΣ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΕΣ ,ΟΠΩΣ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΜΟΥ
και ΟΛΕΣ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΟΧΕΣ!!!!!!!!
Χρησιμοποιήστε με σύνεση τα πατρόν σας .Μη φυλακίζετε τα παιδιά με περισσότερα πρέπει απ όσα αντέχουν.Αν συμβει αύτό θα σας ρωτούν πάντα -Κυρία ποιά είναι η δικιά μου εργασία;;;; ..αφού όλες στην όψη θα ναι ίδιες. Μάθετε τα να πειθαρχούν ,αλλά δείξτε τους και το φεγγίτη ...........
Αν παρόλα αυτά χρειάζεστε το πατρόν ...κερνάει το μαγαζί!!!!
Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη και ότι είπαμε..νερό κι αλάτι!!!!
Pitsina
Pitsina μου...κι εσυ το ιδιο πατρόν έδωσες :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σε πειράξω λιγάκι...
Θα μπορούσαν και τις κοτούλες να τις κάνουν μόνες τους.Συμφωνω στην ελεύθερη έκρφαση και τη δημιουργία .Πάντως έχω βρεθεί αντιμέτωπη και με παιδί που δεν είχε ιδέες,με παιδι που δεν ηθελε να προσπαθησει λογω του οτι νομιζε οτι δεν ηξερε να ζωγραφιζει η οτι θα το εκανε λαθος και αλλα πολλα....Εκει, τι κανεις; Του μιλάς,προσπαθεις να του διαβεβαιώσεις οτι δεν υπάρχει λάθος,πως ό,τι κι αν κάνει θα ειναι όμορφο.Κι αν επιμένει; Εκει δεν έχεις επιλογή.Ξεκινάς δίνοντάς του ένα πατρον για να μην απογοητευεί.Αν όμως η ανασφάλειά του επιμένει,τον παρακινείς αντίστροφα.Λέγοντάς του πως ο καθενας πρεπει να προσπαθει μονος και να κερδιζει με τις δυναμεις του.Δε δινεις πατρον.Μια,δυο φορές, την τρίτη θα προσπαθησει, και προς έκπληξή του θα δει πως δεν ήταν απλά καλός,αλλά πως ΜΠΟΡΕΙ να είναι ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ! Τα φιλιά μου!Καλή συνέχεια!
επιτέλους βρήκα μια συνάδελφο που αφήνει τα παιδιά ελεύθερα μέσα σε ένα ισορροπημένο περιβάλλον...πόσο δίκιο έχεις έκανες τις σκέψεις μου και τις αγωνίες μου κείμενο..και εγώ προσπαθώ σε κάθε εργασία να τους αφήνω την επιλογή είτε για το σχέδιο είτε για τα υλικά....πρέπει να αξιολογούμε τις εργασίες μας και αναθεωρούμε τους στόχους μας συνεχώς...τί θέλουμε "παπαγαλάκια" ή αυτονομα παιδιά με άποψη !!συγχαρητήρια για τις προσπάθεις σου!!
ΑπάντησηΔιαγραφήεξεφρασες πολλων τις ανησυχιες μαυτο τοποστ πιτσινα μου...και ευτυχως ειμαστε αρκετες αυτες που προσπαθουμε να ξεφυγουμε απο τα καθιερωμενα απο οτι βλεπεις ,,, νασαικαλα
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι ξανα ..υ,γ παλι σεεχασα .. σεβα
Εχω κάνει δύο απαντήσεις και δεν τις έσωσε ...ξανα λοιπόν .φΊΛΗ Ανωνυμη το κοινό πατρόν τοδωσα συνηδητά, αλλιώς τι νόημα θαχε το ποστ για τα πατρόν χωρίς ..πατρόν!!!Για τα Ατολμα παιδιά εφαρμόζω δραστηριότητες συνσισθημστικήε αγωγής και λύνοντα όλα πολύ γρήγορα .Το συνιστώ !!.Κορίτσια ευχαριστώ .Ελπίζω τώρα να παρει το σχόλιο ....
ΑπάντησηΔιαγραφή;Εχω μείνει άφωνη..Αυτό που είναι πραγματικά κρίμα είναι που τέτοια αντιμετώπιση δεν υπάρχει στα δημοτικά..Αν υπήρχε θα είχαμε πολύ πιο ευαίσθητα δημιουργικά και ισοροπημένα παιδιά...Πανέμορφα τα κοτοπουλάκια σας!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήPitsina, πολύ ωραία η αναφορά στα πατρόν και συμφωνώ κυρίως με το κομμάτι του μέτρου. Όχι για κανέναν άλλο λόγο αλλά γιατί το μέτρο διασφαλίζει και την ποικιλία στην κάλυψη των στόχων, καιεξηγούμαι:
ΑπάντησηΔιαγραφή- άλλους στόχους επιτυγχάνεις με μία ελεύθερης επιλογής καλλιτέχνική δραστηριότητα και άλλους με μία κατευθυνόμενη (σχεδιαστικά). Για μένα είναι εξίσου σημαντική (μαθηματική) άσκηση να μπορεί το παιδί να τοποθετήσει τη μύτη π.χ πάνω από το στόμα ή το καπέλο στο σημείο που δείχνει το προσχέδιο. Μου δείχνει αμέσως ποιά παιδιά ελέγχουν χωρικά το χαρτί τους και ποιά χρειάζονται περισσότερη δουλειά. Δημιουργικά δεν κερδίζω, όμως κάποιος άλλος στόχος υλοποιείται, έστω και αν δεν το συνειδητοποιώ.
Το θέμα είναι να καθορίζεις τους στόχους σου πριν από κάθε δραστηριότητα και να μην την κάνεις απλά για να γίνει ή γιατί πρέπει. Με αυτή την έννοια τίποτα δεν είναι απαγορευτικό:)
Σε φιλώ, και σ΄ ευχαριστώ για την ευκαιρία να εκφράσω τη γνώμη μου.
Κατερινάκι μου ΄κι όμως υπάρχουν ακόμα φωτισμένοι συνάδελφοι στα Δημοτικά που το παλευουν καθημερινά.,αλλά....
ΑπάντησηΔιαγραφήΜυρτούλι απλά..... συμφωνούμε!!!!!
Ποπο...ίδιες σκέψεις με έχουν βασανίσει πολλές φορές φέτος. Κι ας είμαι μέσα σε μια τετάρτη δημοτικού, με 25 παιδιά...που όταν έρχεται η ώρα για δημιουργική εργασία με οποιαδήποτε μορφή...επικρατεί πανικός από τις φωνές τους. Για τόσο ενθουσιασμό μιλάμε. Πάντα η πρώτη ερώτηση της ημέρας είναι αν θα κάνουμε τεχνικά...Με έχεις εκφράσει απόλυτα και χαίρομαι γι' αυτό!
ΑπάντησηΔιαγραφή